Rozstania...

Wszystko kiedyś się kończy… kończy się też moja erasmusowa przygoda. Co prawda zostaję na Cyprze jeszcze 2 tygodnie, ale większość studentów już wyjechała… z mojej podstawowej komórki organizacyjnej, czyli erasmusowej familii, zostałam sama… pierwsza trójka – Seb, Hubert i Lina wyjechali w grudniu. Smutno było bez nich, ale ponieważ jeszcze wiele osób zostało a i my mieliśmy wiele czasu przed sobą – jakoś to było. W niedzielę żegnaliśmy Arturasa. A że w tym samym czasie ja się przeprowadzałam i miałam naprawdę dużo na głowie, nie było czasu na rozmyślania. Wczoraj natomiast żegnałam się z Vytisem, który wraca do domu dzisiaj. I się rozkleiłam… Nieważne już było to, że jego zachowanie doprowadzało mnie czasem do szału (bo coś głupiego zrobione raz jest śmieszne, ale ta sama rzecz powtórzona setny raz jest po prostu wkurzająca), nieważne było to, że myślał tylko o sobie, że jego tubalny śmiech wielokrotnie budził mnie wcześnie rano, a muzyka której słuchał była na końcu moich upodobań muzycznych… On, podobnie jak Lina, Seb, Hubert i Arturas, przez ostatnie 4 miesiące byli moją rodzinką… A teraz zostałam z całej naszej szóstki sama – i nie jest to miłe uczucie, wiedząc że coś się właśnie kończy i teraz już nic nie będzie takie samo… nawet jeśli spotkam kiedyś tych ludzi, to raczej nie w komplecie – a szkoda…
PS. Pozdrawiam mojego stałego czytelnika Paszczaka który wczoraj zwrócił mi uwagę że nie zgadza się z tym, że nie flirtuję z facetami na GG. Jacku – w momencie pisania tamtej notki z nikim nie rozmawialam ;) a reszta niech pozostanie milczeniem! :)